Młode chojniczanki na proteście w sprawie aborcji: - Chcemy same decydować o sobie!

Ten największy plakat - przygotowany naprędce, które przyniosły uśmiechnięte dziewczyny - był zatytułowany: - "Macie krew na rękach!"
Kobiety stały i rozmawiały o tym, jak zmienia się Polska, a im jest odbierany wolny wybór w granicznej sytuacji życiowej. Protest był pokojowy, obserwowała go policja, przejeżdżając co chwilę radiowozem, w pobliżu stały też dwa kolejne auta z mundurowymi.
W Chojnicach nie było przemówień, nie było krzyków. - Raczej można płakać, bo wszystko, co miało być powiedziane, zostało powiedziane - oceniła Natalia Winiecka-Kejna, inicjatorka spotkania.
- Zapytałyśmy Winiecką-Kejną, czy kobiety boją się demonstrować. - Nie, dlaczego - odpowiedziała. - Wirusa się boimy! Mam nadzieję, że jeszcze żyję w wolnym kraju. To jest moja nadzieja. Jak trafię do aresztu, to wtedy będę się martwić. Jesteśmy tutaj, bo nie godzimy się z tym, co się dzieje. I chcemy praw dla kobiet, by mogły decydować o sobie. A miejsce protestu jest nieprzypadkowe. Jesteśmy przed biurem poselskim PiS-u. Mogę mówić za siebie - oczekuję zmian, by każda kobieta miała prawo decydować o sobie. Jeżeli wszystkie kobiety będą chciały walczyć o swoje prawa, to może się nam to udać.

19-letnia Zuzanna nie ma zbyt wielkich nadziei na zmianę: - Ale trzeba bronić swoich praw i wolności - nie ma wątpliwości. - Tak, by nikt nie rozkazywał, co mam robić. Chcę decydować sama o sobie. Może nas zauważą, coś zrobią. Ale nie, nie mam zbyt dużych nadziei, bo wiem, jaki nasz rząd.
Zuzanna przyszła z mamą (zabrałyby i babcię - ale ten koronawirus) i koleżanką Oliwią. Oliwia jest bardziej optymistyczna: - Powinniśmy walczyć o swoje i liczę, że coś dadzą te protesty. Nie po to tu stoimy, żeby rząd nie zwracał na nas uwagi. Chcemy, by nas usłyszał.

Julka ma 16 lat. Była przed biurem Aleksandra Mrówczyńskiego z dwiema koleżankami. O tym, że Trybunał Konstytucyjny ma zająć się ustawą aborcyjną, słyszała już wcześniej.
- Ale wczoraj do mnie dotarło to w pełni - wyznała. - Zrozumiałam, że tak będzie!
Julka - jeszcze tak młoda - ale przejęła się bardzo: - Kto wie, jaka będzie moja sytuacja, kiedy będę w ciąży - zastanawia się.
Ocenia, że kobiety w Polsce mają coraz mniej praw: - To bardziej mężczyźni decydują, ile tych praw mamy! A każdy powinien mieć prawo do własnego zdania. Kiedy wiadomo, że dziecko umrze po porodzie, albo będzie się męczyło, aborcja powinna być.

Rozmawiałyśmy też z Adą, która mówi otwarcie, że się boi. Boi się o swoją przyszłość, ale jest pewna, że prawa do wolnego wyboru nikt jej nie odbierze: - Ja jestem w takim wieku, że dopiero zacznę rodzić dzieci. I nie wyobrażam sobie, żeby zmagać się potem całe życie z traumą, że musiałabym urodzić dziecko, które przyjdzie na świat i po kilku godzinach umrze. Chcę mieć wybór. Nikt nie będzie decydował o moim ciele. Jeżeli będę chciała dokonać aborcji, bo będę wiedziała, że albo będę mogła ciąży nie donosić, albo ją donoszę z takim skutkiem, że dziecko umrze po porodzie, to nie pozwolę sobie, żeby ktoś za mnie decydował.
Ada dodaje, że jej podejście do sprawy jest proste: - Jeżeli mi w Polsce czegoś zabronią, a będę w takiej sytuacji, to zrobię to w innym kraju. Nie pozwolę na to, żeby ludzie, którzy nie mają pojęcia o rodzinie, na przykład prezes Kaczyński, stary kawaler z kotem, decydował za mnie o tym, czy mam rodzić chore dzieci.

Anita o tym, co się dzieje w kraju po decyzji Trybunału Konstytucyjnego, mówi, że "to nie jest pogrzeb. To jest wojna". - Ile można być grzecznym? Walczymy przeciwko tej ustawie, temu rządowi i temu systemowi, w którym teraz żyjemy.

I smutna refleksja o mężczyźnie na rowerze. Z uśmiechem przyglądał się zgromadzeniu. Na koniec podjechał do reportera - mężczyzny. - "Pan nagrywa? Pan powie tym paniom, że są tak brzydkie, że i tak nie mają szans na ciążę".
Nie komentujemy, bo nie warto