Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi. Czyli kilka słów o tym, co cudem zowie się

Coraz częściej stajemy przed pytaniem, jak spędzić święta. Tradycja i świąteczne obyczaje mają to do siebie, że z upływem lat zmieniają się. Wraz z odchodzącymi pokoleniami nie tylko tracimy tych, którzy nas zwyczajów uczyli, ale też sami idziemy na skróty. Na łatwiznę, której nie należy rozumieć przez brak wigilijnych potraw, przez brak choinki od podłogi do sufitu, przez brak kolęd w domu, a na łatwiznę, która oznacza nas samych.

Łatwo porzucić to, co budowało do tej pory nasze życie, ale trudniej odnaleźć się w tym, tak samemu, jak i w otoczeniu bliskich. Ale nigdy nie jesteśmy sami. Zawsze jest z nami On. Ten, którego narodziny świętujemy.

Czy zdarzyło wam się kiedyś świętować urodziny w pojedynkę? Czy witaliście nowy rok stojąc kilka sekund przed północą w całkowitej ciszy? Wtedy również nie byliście sami, ale to już kwestia indywidualnych potrzeb, bo samotność też bywa zdrowa, oczyszczająca, ale i potrzebna.

Samotność na zawsze? Nie, bo choć robimy to dla siebie, to każdy choć raz chciałby być dla kogoś ulubioną osobą. Chociaż raz... i na zawsze. W święta, zwłaszcza Bożego Narodzenia, gdy przygasa już światło świec, gdy na stole pozostały wigilijne okruchy, gdy kompot z suszu zaczął smakować, lub, gdy w blasku choinkowych świateł możemy na spokojnie usiąść i odpocząć, rodzi się pytanie, co dalej?

Powtarzające się wierszyki ze świątecznego zestawu, czy klasyczne "nawzajem". Opcji jest wiele, ale święta i ich świąteczny czas nadal pozostają jedne.

Nie sposób jednak powrócić do ciszy, ta, choć w cichą noc jest wyraźnie głośna. Rodzi się w nas poczucie utraty, tęsknoty. Budzi się w nas nostalgia, ale zawsze pozostaje cień nadziei na to, że nawet jeśli kończący się rok był ciężki, to nadal wszystko można odwrócić na swoją stronę.

A to od nas zależy, po której stronie stołu usiądziemy.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź "Dziennik Bałtycki" codziennie. Obserwuj dziennikbaltycki.pl!